Spreektekst Verordening treasury Noord-Brabant 2021

Voorzitter, de afgelopen jaren is het provinciale treasurybeleid een aantal keren aangepast. Bij elk van die aanpassingen werd stap voor stap meer risico genomen. Al die stappen bij elkaar maken dat we inmiddels zijn aanbeland bij treasurybeleid dat flink is afgedwaald van de zeer risicomijdende houding van pak weg tien jaar geleden, toen het Icesave-debacle bij provinciale bestuurders vers in het geheugen zat. En dat is zorgelijk.

Want voorzitter, al die stappen meer risico worden niet genomen omdat dat moet, maar enkel omdat het college op grote voet wil blijven leven. De rente-inkomsten worden niet als een incidentele en fluctuerende bron van inkomsten beschouwd, maar als een vaste post waar hoge uitgaven op zijn gebaseerd.

Stel dat je als privépersoon je maandelijkse uitgaven baseert op je salaris plus een mogelijke flinke winst in de staatsloterij zou men je terecht voor gek verklaren. Maar het college doet hier in feite niet anders dan dat.

En enkel om maar geld te kunnen blijven uitgeven liggen treasurybeleid aanpassingen voor met telkens meer risico, zodat de rente-inkomsten op het niveau van de gewenste uitgaven blijven. Zoals we zojuist ook zagen bij het Grizzly dossier: alles om maar 5% rente te scoren. 5% voorzitter, dat is exact het renteniveau waar het bij Icesave destijds ook mis ging. Laat dat even landen.

Reeds tweemaal eerder heb ik het college en de collega's gevraagd om te reflecteren op de gewetensvragen bij dit dossier. Ik heb tot nu toe geen reactie gekregen, en toch zijn de gewetensvragen relevant voorzitter.

Want meer risico nemen, zou u dat ook doen als het om zijn eigen geld zou gaan? Stelt u zich die vraag gewoon eens, en geef eens antwoord.

En nog een gewetensvraag. Ik had het zojuist al over de opvolgende treasuryaanpassingen van meer risico. En dus: waar ligt de grens, welk risico vindt u niet meer acceptabel? Telkens weer komt er een nieuw huilverhaal over verslechterende rente-inkomsten en de noodzaak om meer geld te maken. Dus telkens weer wordt de grens weer een beetje verder opgerekt, wordt meer risico genomen. Triple A is allang losgelaten, investeren is al de norm en lenen aan andere overheden, zelfs Brabantse, of instanties is allemaal mogelijk. Telkens meer risico of zelfs het kwijtraken van een stuk zeggenschap over het kapitaal. Wanneer is het niet meer acceptabel, waar ligt de grens?

Voorzitter behalve de onwenselijkheid van grotere risicobereidheid, die immers altijd op kosten van de belastingbetaler is, kleven er nog meer bezwaren aan het voorstel.

De provincie moet namelijk helemaal niet op grote schaal willen gaan investeren, en al helemaal niet buiten de provincie. Er moet ook niet nog meer geld naar fondsen, want met fondsen verliezen PS zicht en zeggenschap op de publieke middelen. Daarover een amendement.

Een ander bezwaar dat de PVV heeft betreft de mogelijkheid om beleidsmiddelen uit de programma's in te zetten als risicoafdekking voor leningen of investeringen. Wij dienen daarover een amendement in samen met PvdD.

Bovendien is die inzet een slinkse manier om meer beleidsruimte in te nemen dan de provincie zou moeten doen, en ook dat is onwenselijk. De provincie bemoeit zich met steeds meer beleidsterreinen en meent overal een vinger in de pap te moeten hebben. De publieke taak dient niet te worden opgerekt met dit instrumentarium. Wij dienen daarover een motie in.