Voorzitter,

 Twee weken geleden heeft de PVV aangegeven hoe dit statenvoorstel verbeterd kon worden. Maar hier is helemaal niets mee gedaan.

Daarom ga ik deze vier punten vandaag weer inbrengen:

Punt 1: Verstedelijking, leidt (volgens dit statenvoorstel) tot meer ziekten, ziekenhuisopnamen en sterfgevallen. Kan dit college dan uitleggen waarom wij iedereen jaar meer dan 150.000 migranten (160.000 in 2019) naar ons land halen?

Voorzitter,

Het derde college van deze bestuursperiode is samengesteld uit duurzaam hergebruikte restpartijen en is daarmee een goed voorbeeld van circulaire linksigheid. Waarmee ook de voorliggende begroting doorspekt is, inclusief zulk deugjargon. En veel wollige woorden om te verhullen hoe het belastinggeld van onze Brabantse burgers wordt stukgeslagen op wat we eerder nog linkse hobby’s konden noemen. Het zijn inmiddels echter geen hobby’s meer, maar een complete miljardenindustrie van rampzalig dogmatisch beleid.

Voorzitter, de verantwoording van het college van GS over de voortgang van uitvoering van prestaties en doelen ligt hier voor. Op basis hiervan kunnen de Staten bijsturen, aldus deze burap. Voorzitter, dat bijsturen is hard nodig voor Brabant. Zeg maar gerust dat het roer drastisch om moet.

Dit college weet immers van gekkigheid niet wat ze moeten verzinnen, het enige dat telt is de drang zich overal mee te willen bemoeien. Het college koopt de provincie met zaaigeld, investeringspotten en leningen handig in in allerlei beleidsvelden waar feitelijk geen provinciale kernteken liggen. Het Provinciehuis als de bestuurstoren van waaruit gedeputeerden van der Maat en v Gruijthuissen de scepter zwaaien over Brabant, geholpen door die vele partijen die in wisselende samenstelling de afgelopen 2 en een half jaar hun ziel aan dit duo verkochten.

Voorzitter, de afgelopen jaren is het provinciale treasurybeleid een aantal keren aangepast. Bij elk van die aanpassingen werd stap voor stap meer risico genomen. Al die stappen bij elkaar maken dat we inmiddels zijn aanbeland bij treasurybeleid dat flink is afgedwaald van de zeer risicomijdende houding van pak weg tien jaar geleden, toen het Icesave-debacle bij provinciale bestuurders vers in het geheugen zat. En dat is zorgelijk.